monologues Archives - Hamlet-talks

Beat the Devil

Beat the Devil ένας αυτοβιογραφικός μονόλογος από τον David Hare
Σκηνοθεσία: Nicholas Hunter
Παίζει: Ralph Fiennes
Bridge Theatre

Την τιμητική τους φυσικά έχουν και τα πρωτότυπα έργα με θέμα τον ίδιο τον covid-19. “Όλα έχουν γεύση αποβλήτων» μοιρολογεί ο Ralph Fiennes κατά τη διάρκεια του έργου. Μια κυριολεξία στα συμπτώματα του covid-19 και την απώλεια γεύσης και μια μεταφορά για την κρίση της πανδημίας και την αντιμετώπισή της από τη Βρετανική Κυβέρνηση.
Μια καυστική αυτοβιογραφική διήγηση ετοίμασε ο David Hare για το πώς βίωσε την ασθένεια του covid-19 στην Αγγλία του Μπ. Τζόνσον. Η δεικτική στάση του απέναντι στους πολιτικούς δεν είναι κάτι το καινοτόμο. Αυτό που κάνει το έργο του ξεχωριστό είναι ότι αποκαλύπτει τα λάθη που έγιναν στη διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση της Αγγλίας με έναν χιουμοριστικό τρόπο και μέσα από το προσωπικό του βίωμα. Κάποιοι το χαρακτήρισαν διδακτικό αλλά οι 250, αντί για 900 λόγω των μέτρων, θεατές του θεάτρου Bridge δεν μπόρεσαν να συγκρατήσουν το γέλιο τους.
Ταυτόχρονα ο Ralph Fiennes απέδωσε τέλεια τη γκρινιάρικη μοιρολατρία του Hare μαζί με την πολιτική οργή και τη σύγχυσή του γύρω από τη νέα αυτή αρρώστια. Ενσαρκώνει το μέσο αστό που εγκλωβίστηκε σε μία παντελώς μη παραγωγική – άχρηστη οργή εξαιτίας ενός ιού που του πήρε σε μία νύχτα την ανεξαρτησία του και τα ψήγματα εμπιστοσύνης που του είχαν απομείνει στη κυβέρνηση του τόπου του.
Έτσι στο Beat the Devil, ο μονόλογος γίνεται ένας συλλογικός επίλογος και το προσωπικό γίνεται πολιτικό.

Buyer and Cellar

Buyer and Cellar του Jonathan Tolins
Σκηνοθεσία: Stephen Brackett
Ψηφιακή Σκηνοθεσία: Nic Cory
Σκηνοθεσία Live Streaming: Paul Wontorek
Παίζει: Michael Urie

Δεν άργησαν εν μέσω καραντίνας να κάνουν την εμφάνισή τους οι μονόλογοι από το σπίτι. Ικανοποιώντας την ανάγκη των ανθρώπων να κοιτούν μέσα από την κλειδαρότρυπα των άλλων μέσα στην απομόνωση της καραντίνας, ο Michael Urie επανέφερε τον Απρίλιο που μας πέρασε, σε μία γωνιά του σπιτιού του, έναν μονόλογο που είχε παρουσιάσει 7 χρόνια πριν στο θέατρο Rattlestick! Ένα μαγαζί για να πουλάει πράγματα … στον εαυτό της, στο υπόγειο της Μπάρμπαρα Στρέιζαντ ήταν η έμπνευση για τον συγγραφέα του έργου, Jonathan Tolins, ο οποίος και τοποθέτησε στο μαγαζί της Στρέιζαντ έναν υπάλληλο. Το αμερικάνικο όνειρο και η ζωή των σελέμπριτι έκανε το διαδικτυακό έργο να σκίσει μέσα στην καραντίνα και να μαζέψει αρκετά χρήματα για φιλανθρωπικό σκοπό

Οι ΜΟΝΟλογοι στα χρόνια της αποΜΟΝΩσης

Ερευνα-επιλογή- επιμέλεια αφιερώματος : Αθηνά Χατζηαθανασίου

Στα χρόνια που η ανθρώπινη επαφή έχει “ποινικοποιηθεί” και διαφεντεύει η απομόνωση και οι κοινωνικές αποστάσεις, το θέατρο, αντανακλώντας το παράξενο αυτό κοινωνικό γίγνεσθαι, δεν μπορούσε παρά να προσαρμοστεί. Εκεί όπου το “μόνος” κερδίζει το “μαζί”, οι μονό-λογοι παίρνουν φόρα και κατατροπώνουν τους μεγάλους θιάσους.

Οι θεατρικοί μονόλογοι είναι τάση παγκοσμίως. Ή μάλλον η πρώτη και αυτονόητη αντίδραση σε ασαφείς και πρωτοφανείς κοινωνικές απαιτήσεις όπως “Μένουμε Σπίτι” ή “Απόσταση 1,5 μέτρο” ή εκείνο το άλλο το “Μην αγγίζετε” το οποίο υπογραμμίζει την ευθραυστότητα της ανθρώπινης ύπαρξης και κάνει τη συν-ύπαρξη δύσκολη ή και ακατόρθωτη. “Ε με σκάσατε! Θα το κάνω μόνος μου επιτέλους!”, λέει ο ταλαίπωρος από τις κοινωνικές αντιφάσεις ηθοποιός.
Κι έπειτα είναι κι εκείνη η αβεβαιότητα που ρίχνει στάχτη στις εμπορικές προβλέψεις των θεατρικών παραγωγών κάνοντάς τες να μοιάζουν περισσότερο… αστρολογικές. Κι έτσι, μη έχοντας πουθενά να βασιστούν, οι θεατρικοί παραγωγοί παίζουν την παρτίδα με ασφάλεια επενδύοντας σε παραγωγές με μικρές οικονομικές απαιτήσεις.
Zoom, Live – streaming, μειωμένοι θεατές, απ’ όλα έχει ο θεατρικός μπαξές της πανδημίας με έναν και ΜΟΝΟ άνθρωπο να ΜΟΝΟλογεί επί σκηνής. Ή από το σπίτι του. Ή απ’ όπου θέλει τέλος πάντων.