Ο Σαμουέλ Πατύ ήθελε να κάνει μάθημα για την ελευθερία έκφρασης και τη μισαλλοδοξία.
Το ίδιο μάθημα το είχε κάνει και πέρυσι, χρησιμοποιώντας τα ίδια παραδείγματα, τις γελοιoγραφίες από το Charlie Hebdo
Θα μπορούσε να επιλέξει κάτι πολύ παλιό, κάτι που να μην θυμίζει “οικεία κακά”, που να καθησυχάζει ότι όλα αυτά συνέβαιναν πολύ πολύ παλιά σε χώρες πολύ μακρινές.
Όχι, ο Σαμουέλ Πατύ μίλησε για το σήμερα
Ένας μαθητής κάτι είπε, ένας πατέρας κάτι κατάλαβε λάθος ή δεν μπήκε καν στον κόπο να καταλάβει
Ο πατέρας έκανε ανάρτηση στο fb, μετά βίντεο, στα σχόλια αναφέρθηκε το όνομα του καθηγητή και του σχολείου.
Κάποιοι άλλοι γονείς προσπάθησαν να τον συγκρατήσουν, να πουν τα γεγονότα όπως έγιναν. Αλλά οι υπόλοιποι του έγραφαν “ζήτω” και “μπράβο” και “πέστα”.
Ο Σαμουέλ Πατύ έκανε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση, απευθύνθηκε στην Επιθεώρηση, στο συνδικάτο…
Το μέρος είναι μικρό, τα νέα διαδίδονται γρήγορα
Ένας δεκαοχτάχρονος Τσετσένος που κάτι άκουσε, ότι κάποιος κορόιδευε τον Μωάμεθ, ζήτησε να του δείξουν τον Σαμουέλ Πατύ… Τους πρόλαβε όλους..
‘Ενας δεκαοχτάχρονος Τσετσένος που δεν είχε την τύχη να έχει για δάσκαλο κάποιον σαν τον Σαμουέλ Πατύ… Αν πήγε ποτέ σχολείο..
… Και η κρατική υπεράσπιση της ελευθερίας του λόγου
Το Charlie Hebdo είναι ένα έντυπο του οποίου η αισθητική και η άποψη που προέκυπτε από αυτήν την αισθητική, με ενοχλούσε πάντα… Απαξιωτικό για κάθε τι πολιτικό, χυδαίο, μηδενιστικό, υβριστικό… Πολλές φορές αναρωτιόμουν τι ακριβώς πρέσβευε και αν υπερασπιζόταν κάτι και τι ήταν αυτό… Φυσικά όταν δέχτηκε την δολοφονική επίθεση στα γραφεία του, ένιωσα αποτροπιασμό. Αυτά είναι τα αυτονόητα για κάθε εχέφρονα, δημοκρατικό άνθρωπο. Επρόκειτο για κτηνωδία.
Αντίστοιχα στην Αμερική, και τηρουμένων των αναλογιών, ο εκδότης του χυδαιότατου πορνοπεριοδικού Hustler, δέχτηκε δολοφονική επίθεση, που τον άφησε παράλυτο, από ρατσιστή, επειδή είχε παρουσιάσει έγχρωμο άντρα να κάνει σεξ με λευκή γυναίκα. Οι δίκες του Λάρυ Φλυντ είναι από τις εμβληματικές για την υπεράσπιση της ελευθεροτυπίας στις ΗΠΑ.
Σε δημόσια κτίρια στη Γαλλία, στη μνήμη του Samuel Paty και με στόχο την υπεράσπιση της ελευθερίας του λόγου, αναρτήθηκαν γελοιογραφίες του Charlie Hebdo Αναρωτιέμαι όμως είμαστε υποχρεωμένοι να δεχτούμε την αισθητική του Charlie Hebdo ως σύμβολο του κοσμικού κράτους και του Hustler ως σύμβολο της ελευθεροτυπίας;
Ένα από τα σκίτσα γράφει: “Στις χέστρες όλες οι θρησκείες!”… Αυτό σημαίνει κοσμικό κράτος; Όχι, κοσμικό κράτος σημαίνει ο καθένας να είναι ελεύθερος να έχει όποιο θρήσκευμα επιλέγει ή και κανένα και αυτή του η πεποίθηση να μην υπεισέρχεται στη λειτουργία του κράτους και να μην του δημιουργεί προβλήματα στη ζωή του ως πολίτη.
Ειλικρινά, στο όνομα της ανεκτικότητας δεν θα υιοθετήσω άκριτα την αισθητική του Charlie Hebdo, γιατί και αυτή οδηγεί σε ένα άλλο είδους μίσος… Η Γαλλική Δημοκρατία ευτυχώς δεν στερείται συμβόλων, μύθων και εμβληματικών μορφών. Θα μπορούσε να καταφύγει σε αυτά, ξεκινώντας από το “Να φάμε του Ιησουίτες” του Βολταίρου…
Η εύκολη λύση σε τέτοια περίπλοκα ζητήματα, σχεδόν ποτέ δεν είναι λύση…
