Της Μίκας Πανάγου, 19 Αυγούστου 2020
Χτύπησε και πάλι. Στην καρδιά του Παρισιού.
Για την Αριάν Μνουσκίν ο λόγος.
Ιερό τέρας του παγκόσμιου θεάτρου, αποτελεί σημείο αναφοράς για παρά πολλούς από τους ανθρώπους του θεάτρου όχι μόνο στη Γαλλία αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Στην Αθήνα είχαμε την τύχη να την δούμε από το Φεστιβάλ Αθηνών όπου ο Γιώργος Λούκος την έφερε δυο φορές με δύο διαφορετικά θεάματα «Οι εφήμεροι» και «Οι ναυαγοί της τρελής ελπίδας». Η Μνουσκίν και το « θέατρο του ηλίου» δεν είναι αυτό που θα ‘λεγες …φρόνιμο, ανώδυνο θέατρο. Το αντίθετο μάλιστα από το 1964 που εμφανίστηκε και με το έτσι θέλω κατέλαβε την Cartoucherie de Vincennes στο ομώνυμο δάσος έξω από το Παρίσι έχει αποδείξει πολλές φορές ότι είναι ένα θέατρο πολιτικό και στρατευμένο με την πλατιά έννοια του όρου. Επιβεβαιώνοντας τις καταστατικές του αρχές για ένα μεγάλο λαϊκό θέατρο που θα είναι κοντά στον κόσμο εμφανίζεται και παίρνει δυναμική θέση απέναντι σε ότι συμβαίνει στον κοινωνικό χώρο.
Οι ακτίνες του δεν πέφτουν μόνο στα θεατρικά σοκάκια και μονοπάτια με μεγάλα θεάματα, αλλά φροντίζει να είναι παρόν σε κάθε κοινωνικό γεγονός που συνταράσσει τον κόσμο μας. Έτσι και τώρα η Grande Arian κινητοποίησε τους ηθοποιούς της και διοργάνωσαν ένα δρώμενο που ξεσήκωσε πλήθη στο Παρίσι και ευαισθητοποίησε τον κόσμο γύρω από το φαινόμενο Covid-19 και τον ρόλο του κράτους. Ανταποκρίθηκε έτσι στο κάλεσμα των γιατρών και του ιατρικού προσωπικού που δεν θέλουν εύσημα, βραβεία και ανδριάντες αλλά απαιτούσαν σεβασμό στο λειτούργημα τους και ενίσχυση του συστήματος υγείας που αποδυναμώθηκε από τις κυβερνήσεις και του Σαρκοζί και του Ολάντ και του Μακρόν. Η ίδια η Μνουσκίν προσβλήθηκε από τον ιό αλλά δυναμική και αγωνιστική ανένηψε γρήγορα και βρέθηκε στο δρόμο να διευθύνει το δρώμενο με τον σημαίνοντα τίτλο «Λευκές μπλούζες, μαύρος θυμός» όπως διαλαλούσε ένα πανό μπροστά από την πορεία. Συνθήματα : «Κάτω οι μάσκες» (της υποκρισίας) και «τα Λόμπι μαγειρεύουν την υγεία μας».
Μια τεράστια κούκλα που παρίστανε την δικαιοσύνη με ματωμένο πρόσωπο και σπαθί στο χέρι (η ίδια είχε εμφανιστεί και στο Σύνταγμα το 2011 και στα γεγονότα του περιοδικού Charlie Hebdo), να αμύνεται στις επιθέσεις μαύρων όρνεων που ήταν η διαφθορά, η υποκρισία, η ανικανότητα, ο κυνισμός η αλαζονεία, η ψευτιά, η αναλγησία από τη μεριά του κράτους. Το δρώμενο που έγινε τον περασμένο Ιούνιο με ηθοποιούς, μουσικούς με κρουστά και μεγάφωνα που τα κουβαλούσαν στην πλάτη ηθοποιοί και εθελοντές διήνυσε μια μεγάλη απόσταση που ξεκίνησε από το Υπουργείο Υγείας στη λεωφόρο Segur για να καταλήξει στην Place des Invalide όπου ολοκληρώθηκε. Η ίδια η 81χρόνη Μνουσκίν ήταν παντού και διεύθυνε τα πάντα.
Το θέατρο όταν θέλει έχει τρόπους να αρθρώσει τον επαναστατικό του λόγο και δεν του χρειάζονται ούτε ακριβά σκηνικά ούτε κοστούμια ούτε χρυσοποίκιλτες ,αίθουσες ντυμένες στο κόκκινο βελούδο.
- (Για την Αριάν Μνουσκίν γράφει ένα απολαυστικό κείμενο και η Φίλια Δενδρινού στη στήλη της εδώ στον Hamlet.
- Δείτε ένα βίντεο στο κάτω μέρος του Front page από το δρώμενο στην Place des Invalides.