Με τον υποχρεωτικό εγκλεισμό να μετατρέπει συχνά την συμβίωση, από παράδεισο σαρκικής έλξης σε κόλαση διενέξεων και πάσης φύσεως εισβολών σε ιδιωτικότητες και κεκτημένα, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου μοιάζει να είναι, κι εκείνος, ένας από εμάς. Και εκκινώντας, εδώ, από την συγκρουσιακή σχέση έρωτα κι εγκλεισμού θέτει προσωπικές εμπειρίες και εκφραστικά μέσα στην υπηρεσία της νέας του παράστασης η οποία, κατά δήλωση του, προέκυψε κατά την διάρκεια της (παρατεινόμενης) καραντίνας.
Δηλώνοντας ότι επιθυμεί με το Ink να εξερευνήσει την ανθρώπινη επιθυμία, δημιουργεί μια ιστορία για δύο πρόσωπα, τον «κάτοικο» και τον «εισβολέα». Στο σύμπαν, λοιπόν, της παράστασης του ένας άντρας κατέχει, περιποιείται, οργανώνει τον προσωπικό «του» χώρο, όταν ένας άλλος άντρας (μάλλον) απρόσκλητος εμφανίζεται στην ζωή και την «ιδιοκτησία» του. Όσα θα ακολουθήσουν εκτείνονται από τον απόλυτο πόθο έως την τραγική βία, μοιάζοντας να συμβολίζουν τις διαφορετικές αποχρώσεις ενός έρωτα που -μοιραία- κατασπαράσσει τις ίδιες του τις σάρκες. Ενώ, ίσως εμπνεόμενος από την δυστοπία των ημερών, η χορευτική αυτή παραβολή για την ανθρώπινη επιθυμία δεν διαθέτει δραματικές εξάρσεις ούτε χρώματα και αποχρώσεις στο κόκκινο του πάθους. Αλλά, διαδραματίζεται σε ένα περιβάλλον ελάχιστου φωτός με μοναδικούς πρωταγωνιστές τα δύο σώματα, το σκοτάδι και το νερό επενδύοντας απόλυτα στην ατμόσφαιρα μιας ταινίας τρόμου ή (και) επιστημονικής φαντασίας.
Διαθέτοντας φανατικούς υποστηρικτές και κάποιους φανατικούς πολέμιους δεν παύει να αποτελεί δεδομένο ότι οι δουλειές του Δημήτρη Παπαϊωάννου αποτελούν εικαστικά δρώμενα υψηλής αισθητικής. Και πως ο ίδιος είναι αναμφισβήτητα ένας καλλιτέχνης που δεν διστάζει να δείχνει τα πάσης φύσεως δόντια των εκφραστικών του μέσων χωρίς να μασάει τα λόγια που προκύπτουν αβασάνιστα από την καλλιτεχνική φλέβα και την σκληρή του δουλειά.
Η παράσταση, λοιπόν, αυτή επιβεβαιώνοντας την διεθνή αναγνώριση του Δημήτρη Παπαϊωάννου πραγματοποιήθηκε σε παραγγελία του Φεστιβάλ του Τορίνο και έχει, ήδη, βρει διαφορετικές ευρωπαϊκές πατρίδες σε Ιταλία και Γαλλία. Αναμένοντας, λοιπόν, την ύπαρξη επικείμενης δυνατότητας να απολαύσουμε και εμείς την καινούρια αυτή δουλειά, η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών ανακοινώνει πως έχει ήδη στον προγραμματισμό του επόμενου έτους άλλη μία παράσταση του Παπαϊωάννου με τίτλο «Εγκάρσιο Προσανατολισμό». Και είτε αγαπάμε να μισούμε είτε (άκριτα) αγαπάμε την Στέγη και τον ίδιο τον Παπαϊωάννου, εκείνος, πάντα υπόσχεται ένα ακόμα οπτικά ερεθιστικό (υπέρ) θέαμα για να συνοδέψει την (post)covid χορο-θεατρική μας εποχή κι εμπειρία.
Distribution
Avec Šuka Horn + Dimitris Papaioannou
Costumes et décors Dimitris Papaioannou
Lumière Stephanos Droussiotis + Dimitris Papaioannou
Son David Blouin
Musique Antonio Vivaldi, Donald Novis, Gustav Mahler, Isham Jones, Leo Rapitis, Nick Cave, Sofia Vempo
Assistanat à la mise en scène et production Tina Papanikolaou
Assistanat à la mise en scène Stephanos Droussiotis
Direction technique Manolis Vitsaxakis
Manager de tournée – relations internationales – photo – vidéo Julian Mommert
Production
Production2WORKS
Coproduction Torinodanza Festival Teatro Stabile di Torino Teatro Nazionale (Turin), Fondazione Teatri Festival Aperto (Reggio Emilia)
Coproduction de la tournée Megaron – The Athens Concert Hall
Avec le soutien du Centre hellénique de Paris pour la 75e édition du Festival d’Avignon
Photos
