Το αφιέρωμα εξ΄ολοκλήρου επιμελήθηκε η Σοφία Γουργουλιάνη
To London Film Festival δείχνει να βρίσκει, σε δύσκολες εποχές, την χρυσή τομή ανάμεσα στην ασφάλεια συντελεστών και κοινού και στην ανάγκη για διατήρηση της μαγείας της κινηματογραφικής αίθουσας. Έτσι, προσφέρει ένα μεγάλο μέρος των ταινιών των διαφορετικών τμημάτων του σε online προβολές, ενώ ταυτόχρονα διατηρεί τις δια ζώσης προβολές. Εξασφαλίζει,όμως, στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, την τήρηση των αναγκαίων αποστάσεων αυξάνοντας τον αριθμό των αιθουσών, αλλά και των πόλεων στις οποίες πραγματοποιούνταιοι προβολές. Κάνει πράξη, με τον τρόπο αυτό, τόσο την ενεργή στήριξη στην ύπαρξη της τέχνης ως πράξης κοινωνικής αλλά και την αναγκαία αποκέντρωση των καλλιτεχνικών δράσεων, εξασφαλίζοντας προβολές σε μια σειρά πόλεων και εκτός Λονδίνου. Ανοίγοντας, λοιπόν, την αυλαία μιας φεστιβαλικής και κινηματογραφικής σεζόν, που πολλοί έσπευσαν να την «πεθάνουν» πριν ακόμα γεννηθεί, το London Film Festival μας χαρίζει –πέρα από την αναγκαία αισιοδοξία- και μια πρόγευση του σινεφιλικού μας χειμώνα.
Το καλοκαίρι αυτό είναι παρελθόν και οι κινηματογραφικές αίθουσες έχουν μάθει χρονιά τώρα να περνούν τα καλοκαίρια μόνες. Βάζουν συχνά στις ίδιες τους τις μεγάλες οθόνες τις αγαπημένες τους ταινίες και τις βλέπουν ξανά και ξανά μέχρι να περάσει το δύσκολο καλοκαίρι. Τα βελούδινα καθίσματα σκάνε από την ζέστη και τα χαλιά στο πάτωμα προσπαθούν μάταια να δροσιστούν. Ξέρουν, όμως, ότι μαζί με τα πρώτα δροσερά πρωινά επιστρέφετε εσείς. Κι επιστρέφουμε κι εμείς. Και μαζί με σας, και μαζί με μας, οι κινηματογραφικές αίθουσες είναι ,κι εκείνες, έτοιμες να βρουν τις νέες αγαπημένες τους ταινίες. Είναι έτοιμες να χαμογελούν όταν φιλιόμαστε στα σκοτεινά, να δυσανασχετούν όταν αργούμε. Και όταν γελάμε, να γελάνε κι αυτές. Ας μην τις προδώσουμε.