Ο πορτογάλος σκηνοθέτης Τιάγκο Ροντρίγκες άνοιξε το φεστιβάλ της Αβινιόν στο πάλαι ντε Παπ με τον «Βυσσινόκηπο» του Άντον Τσέχωφ. Και πως θα μπορούσαν να του το αρνηθούν αφού είναι ο επόμενος διευθυντής του Φεστιβάλ αλλα και εχοντας στον ρόλο της Λιούμποβα το βαρύ όνομα της Ιζαμπέλ Υπέρ.
Το φεστιβάλ επέστρεψε φέτος στην Αβινιόν μετά από ένα διάλειμμα λόγω πανδημίας. Με μια θεματογραφία που απ´ότι φαίνεται δεν είχε κάτι που να προσφέρει στο κοινό του μια κάποια λύτρωση (μέσω της τέχνης) μετά από αυτό που βίωσε η ανθρωπότητα.
Αντίθετα έφερε έργα με αναπόφευκτα ερωτήματα σχετικά με την οικολογία, τον φασισμό και την κοσμική δυσαρμονία.
Ο Ροντρίγκες είναι ένας δημοφιλής σκηνοθέτης που δεν φημίζεται ότι ακολουθεί την πεπατημένη με τα έργα ρεπερτορίου.
Παρουσίασε έτσι έναν αμφιλεγόμενο «Βυσσινόκηπο» με μία λιτή και άδεια εικαστική και σκηνική παρουσία που χάθηκε κάπως στην απεραντοσύνη του Palais de Papes , τονίζοντας όμως έτσι το χάος της απόστασης που βιώνουμε εδώ και ενάμιση χρόνο. Έντονα χρώματα στα κοστούμια, εποχής δεκαετίας του 1970 με τους ηθοποιούς διάσπαρτους σε ένα πλήθος από (150) σύγχρονες καρέκλες που αν μη τι άλλο υπερτονίζουν τις αποστάσεις που έχουμε πάρει ο ένας απ’ τον άλλον. Από την άλλη μεριά, τρεις στύλοι φωτισμού δρόμου συγκρατούν τρεις τεράστιους πολυελαίους εποχής. Εικαστικά αντίθετα στοιχεία φτιάχνουνε μία γέφυρα μεταξύ του παρελθόντος και του μέλλοντος, της παιδικής ηλικίας και της μνήμης από πού προέρχεται και επιστρέφει η Λιούμποβα και του καταστροφικού μέλλοντος του ίδιου του Βυσσινόκηπου και γιατί όχι του ρεαλιστικού μας κόσμου. Οι γνώμες αντιφατικές γιατί αν περιμένετε να δείτε ένα όμορφο σπίτι ή έναν κήπο με ατελείωτα δέντρα στην ρωσική επαρχία, θα απογοητευτείτε. Και αν η Ίζαμπέλ Υπέρ, δεν έπεισε εντελώς στο ρόλο της, παρόλα αυτά ήταν μέρος ενός δυνατού δίδυμού με τον ηθοποιό Αντάμα Ντιόπ, να διαπρέπει στο ρόλο του Λοπάχιν.
Ο σκηνοθέτης Ροντρίγκες ενώ είναι αφοσιωμένος τόσο στο νατουραλισμό και τον υποστηρίζει με κάθε κόστος, δίνει παράλληλα στους ηθοποιούς του μεγάλη ελευθερία κίνησης πάνω στη σκηνή μια και το κείμενο δεν ακολουθείτε κατά γράμμα.
Μία παράσταση που από ότι φαίνεται έχει ενδιαφέρον να την δει κανείς γιατί παρόλο τα αντικρουόμενα συναισθήματα κατάφερε να συγκινήσει και να ενταχθεί σε αυτή την περίεργη εποχή που διανύουμε.
Στο video που εξασφαλισε ο Hamlet η Isabelle Huppert υποστηρίζει ακριβώς αυτή την άποψη.
Με τους
Isabelle Huppert, Isabel Abreu, Tom Adjibi, Nadim Ahmed, Suzanne Aubert, Marcel Bozonnet, Océane Cairaty, Alex Descas, Adama Diop, David Geselson, Grégoire Monsaingeon, Alison Valence
Et Manuela Azevedo, Hélder Gonçalves (musiciens)
Texte Anton Tchekhov
Traduction André Markowicz et Françoise Morvan
Traduction en anglais pour le surtitrage Panthéa
Mise en scène Tiago Rodrigues
Collaboration artistique Magda Bizarro
Scénographie Fernando Ribeiro
Lumière Nuno Meira
Costumes José António Tenente
Maquillage, coiffure Sylvie Cailler, Jocelyne Milazzo
Musique Hélder Goncalves (composition), Tiago Rodrigues (paroles)
Son Pedro Costa
Assistanat à la mise en scène Ilyas Mettioui
Production
Production Festival d’Avignon
Coproduction Odéon-Théâtre de l’Europe, Teatro Nacional D. Maria II , Théâtre National Populaire de Villeurbanne, Comédie de Genève, La Coursive Scène nationale de la Rochelle, Wiener Festwochen, Comédie de Clermont Ferrand, National Taichung Theater (Taïwan), Teatro di Napoli – Teatro Nazionale, Fondazione Campania Dei Festival – Compania Teatro Festival, Théâtre de Liège, Holland Festival
Avec le soutien de la Fondation Calouste Gulbenkian et Spedidam pour la 75e édition du Festival d’Avignon
Construction décors Ateliers du Festival d’Avignon
Confections costumes Atelier du TNP de Villeurbanne
Avec la participation artistique du Jeune Théâtre Populaire
Residences La FabricA du Festival d’Avignon, Odéon – Théâtre de l’Europe
En partenariat avec France Médias Monde
