Στις 30 Οκτωβρίου 1938, η Αμερική τρώει τα νύχια και τις σάρκες της παρακολουθώντας τα ευρωπαϊκά τεκταινόμενα και τις χιτλερικές εξελίξεις.
Στο Μανχάταν ένας κάποιος Τζον ή Τζακ παντρεύεται μια κάποια Μέρι ή Κάθυ. Το ερωτευμένο ζευγάρι, ως μη αναμενόταν, αμέσως μετά την τελετή, βρίσκεται στον χώρο της δεξίωσης ανήσυχο και μόνο. Σε λίγα λεπτά, ο Τζον και η Μέρι βλέπουν ανακουφισμένοι τους πρώτους καλεσμένους να φτάνουν, χαμογελούν και φιλιούνται βιαστικά στο στόμα. Ο Τζακ και η Κάθυ βλέπουν ανακουφισμένοι τους πρώτους καλεσμένους να πλησιάζουν, κρατιούνται χέρι-χέρι και ψιθυρίζουν σ’ αγαπώ. Το πρώτο τραγούδι της βραδιάς του γάμου ακούγεται και το ζευγάρι κουνάει διακριτικά χέρια και πόδια στο ρυθμό του. Ξαφνικά, πέντε ή έξι από τους καλεσμένους που μόλις πάτησαν το πόδι τους στην αίθουσα, αρπάζουν το μικρόφωνο από τα χέρια της νύφης και έντρομοι πληροφορούν το ζευγάρι και τους ελάχιστους καλεσμένους ότι το Μανχάταν βιώνει την πρώτη ,στην ιστορία του, επιδρομή εξωγήινων.
Αν, λοιπόν, τα fakenews και η χειραγώγηση των μαζών σας μοιάζουν γέννημα και θρέμμα της ψηφιακής μας εποχής, η ιστορία της ραδιοφωνικής εκπομπής του Όρσον Γουέλς, στις 30 Οκτωβρίου 1938, αποτελεί απτή απόδειξη της ευκολίας παραγωγής μαζικής τρομολαγνείας.
Ο 23χρονος, λοιπόν, Όρσον γνωρίζει μικρή, ακόμα, επιτυχία διασκευάζοντας διάσημα λογοτεχνικά έργα για την ραδιοφωνική του εκπομπή. Η επιτυχία αυτή θα γιγαντωθεί ξαφνικά το εν λόγω βράδυ, όταν ο Όρσον και οι συνεργάτες του, θα παρουσιάσουν στο κοινό το μυθιστόρημα του X. Tζ. Γουέλς, «Ο πόλεμος των κόσμων». Διακόπτοντας, λοιπόν, την ροή της λογοτεχνικής αφήγησης, ακούγεται ανήσυχη η βαριά φωνή του Όρσον Γουέλς «Κυρίες και κύριοι, πρέπει να σας κάνω μια σοβαρή ανακοίνωση. Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, τόσο οι παρατηρήσεις της επιστήμης όσο και όσα συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι κάποια περίεργα όντα που προσγειώθηκαν στα χωράφια του Τζέρσεϋ απόψε αποτελούν στρατό εισβολής από τον πλανήτη Άρη.». Ένας μεγάλος αριθμός ακροατών, υπό την επήρεια της αληθοφάνειας της περιγραφής και του συνακόλουθου πανικού, δεν άλλαξε ποτέ ραδιοφωνική συχνότητα. Έτσι, ενώ η υπόλοιπη Αμερική ασχολείται με κολοκύθες και αμέριμνες βόλτες στην γειτονιά γιορτάζοντας ήσυχη και ευτυχισμένη τοHalloween, οι ακροατές του Όρσον Γουέλς παρακολουθούν τους εξωγήινους να προχωρούν ακάθεκτοι προς την Νέα Υόρκη διαλύοντας τα αμερικανικά στρατεύματα και απειλώντας άμεσα πλέον οικογενειακές εστίες και ζωές.
Ενώ, τελικά, οι χαμογελαστές κολοκύθες (λόγω του Halloween) στους δρόμους του Νιού Τζέρσει και της Νέας Υόρκης θα τσαλαπατηθούν από παπούτσια κι από ρόδες αυτοκινήτων, περίπου 1,2 εκατομμυρίων πολιτών που θα σπεύσουν πανικόβλητοι να συνδράμουν στον πόλεμο κατά των εξωγήινων.
Ανά τα χρόνια, ο ίδιος ο Γουέλς, ο αρχιτέκτονας του οικοδομήματος της πρώτης μαζικής μιντιακής τρομολογανείας, δεν έχει διασαφηνίσει εάν ο απόλυτος αυτός πανικός ήταν αποτέλεσμα δαιμόνιου σχεδιασμού ή παρελκόμενο της μοιραία ισχυρής απήχησης ενός νέου μέσου ενημέρωσης, του ραδιοφώνου. Με φίλους του Γουέλς να δηλώνουν θιασώτες και των δύο απόψεων, 83 χρόνια μετά, το εκούσιο ή ακούσιο αυτό εγχείρημα μοιάζει να αποκτά απόλυτη επικαιρότητα.
Σε ένα, λοιπόν, διεθνές μιντιακό πεδίο όπου ο σχηματισμός της κοινής γνώμης μοιάζει με παιχνίδι στα χέρια των λίγων και των ισχυρών και η αλήθεια προνόμιο των μικρών και των «τρελών», μερικές τσαλαπατημένες κολοκύθες μοιάζουν, πια, με άκακο πρόγονο της καλπάζουσας τρομολαγνείας και χειραγώγησης του 21ου μας αιώνα.
