Το εφιαλτικό καλοκαίρι του 2020, όποιος περνούσε από την Place de l’Horloge την κεντρική και ιστορική πλατεία της Avignon θα την εύρισκε έρημη και τα πολυάριθμα πολύβουα café της να έχουν τα τραπεζάκια… μέσα. Το ίδιο και το επιβλητικό και ιστορικά φορτισμένο Pallais de Papes. Αλλά και όλα τα άλλα θεατρικά στέκια παρέμεναν κλειστά με ένα προκλητικό λουκέτο στις πόρτες τους, να κοιτάει τον απελπισμένο θεατρόφιλο και να του βγάζει θρασύτατα τη γλώσσα.
Καλοκαίρι του 2021 και ο Olivier Py δεν κρύβει την χαρά του και την περηφάνια του που τα κατάφερε και η τελευταία περίοδος της θητείας του σαν διευθυντής του Φεστιβάλ δεν στέφθηκε από την μιζέρια και την ερήμωση του covid.
Όχι, το πιο διάσημο και καλλιτεχνικό γεγονός της Ευρώπης –το Φεστιβάλ της Avignon είναι στη θέση του από 5 έως 25 Ιουλίου με πολλά θεάματα εκδηλώσεις workshop, θεατρικά, χορευτικά, κινηματογραφικά εικαστικά γεγονότα πρώτης γραμμής.
Όπως και να το κάνουμε το φεστιβάλ της Avignon είναι το festival της Avignon. Όσο και αν ο Andrew Todd στον Guardian ρίχνει το κομψό φαρμάκι του, ξεσπώντας περισσότερο στον Βυσσινόκηπο του Tiago Rodrigues που ετοιμάζεται να διαδεχτεί τον Olivie Py από το 2023 και μετά, η μεγάλη γιορτή του θεάτρου είναι εκεί στη θέση της.
Ο δικός μας Hamlet ήταν εκεί.
Στη βόλτα του στα ιστορικά στενάκια και στις κεντρικές πλατείες της Avignon συνάντησε τον δικό μας Δημήτρη Παπαϊωάννου με το INK, τον Παντελή Δεντάκη με το τρυφερό La Petite dans la forêt profonde (Η μικρή μέσα στο σκοτεινό δάσος), στάθηκε μπροστά στις φωτογραφίες ενός δυστοπικού Πινόκιο που δραπετεύει από τα στενά περιθώρια της παιδικής λογοτεχνίας, αντιμετώπισε την περίπτωση να ζήσουμε την «La derniere nuit du monde» σύμφωνα με τον συγγραφέα Laurent Gaude σε σκηνοθεσία Fabrice Murgin και παραγωγή του Compagnie Artara, θαύμασε τα απέραντα περιθώρια που δίνει ο μεταμοντερνισμός στους σκηνοθέτες να κάνουν ότι θέλουν και να αυθαιρετούν όσο θέλουν. Γιατί δεν μπόρεσε να ερμηνεύσει αλλιώς τον Αμλετ του ίδιου του Olivier Py που παίζεται σε συνεχόμενα επεισόδια με τους ηθοποιούς να κρατούν τα κείμενα στα χέρια με ψεύτικες κορώνες και τυχαία κοστούμια μπροστά σε ένα κοινό που μαζεύτηκε στο Jardin Ceccano και χειροκροτώντας στο τέλος σκέπτεται «Μέγας είσαι κύριε και θαυμαστά τα έργα σου». Ευτυχώς υπήρχε και το The Sheep song των FC BERGMAN από την Antwerps του Βελγίου που με την ποιητικότητα και την εικαστικότητα τους μας αποζημίωσαν.
Τα μάζεψε όλα αυτά στο σακίδιο του μαζί με τις φωτογραφίες του Christophe Raynaud de Lage/Festival d’Avignon και σας τα παρουσιάζει. Διαβάστε για τα θεάματα, δείτε φωτογραφίες και Video και αισθανθείτε σαν να είστε εκεί παρ΄ ότι μπορεί να βρίσκεστε καθ΄ όδον προς την Επίδαυρο η στην Πειραιώς 260 η έστω σε κάποιο από τα ανοιχτά θέατρα της δικής μας θεατρικής γειτονιάς. H Avignon έτσι και αλλιώς διαθέτει από μόνη της μια γοητεία που πολλές φορές οι παραστάσεις του φεστιβάλ της, δεν καταφέρνουν να φτάσουν.
Το επόμενο ραντεβού μας στο Εδιμβούργο τον Αύγουστο.