Η παράσταση με τον τίτλο «Pinocchio(live)#2» , ήρθε από TNP-Villerban σκηνοθετημένη από την άγνωστη σε μας Alice Laloy . Η παράσταση ξεχώρισε, εντυπωσίασε και προβλημάτισε το κοινό, στο ξεκίνημα του Φεστιβάλ της Αvignon, εκεί όπου που πολλές φορές η διάψευση των προσδοκιών και η αποκαθήλωση των μεγάλων ονομάτων δεν είναι κάτι ασυνήθιστο.
Από τα πρώτα λεπτά ο θεατής αισθάνεται ότι κάτι πρόκειται να συμβεί στον απόλυτα άδειο χώρο ανάμεσα στα καθίσματα.
Ωστόσο αυτό που ακολουθεί είναι μια κοινή απλή εικόνα χαρούμενων γεμάτων ζωντάνια παιδιών που μπαίνουν, κυλιούνται, κάθονται και κουβεντιάζουν στο χώρο παίζοντας με τα παιχνίδια τους. Τον θόρυβο της φυγής τους διαδέχεται μια ομάδα ανδρών και γυναικών που φορούν γκρι φόρμες εργασίας και ξύλινα υποδήματα-κοθόρνους. Μοιάζουν με μηχανές και σχηματίζουν την πρώτη εκπληκτική εικόνα της παράξενης τελετής που θα ακολουθήσει.
Μπροστά στα μάτια των θεατών δημιουργούν τον δικό τους πάγκο εργασίας .Μόλις τον ολοκληρώσουν, αυτοί οι άξιοι εργάτες-στρατιώτες της «Μητρόπολης» αναζητούν τα παιδιά τα οποία είναι ντυμένα άψογα με πανομοιότυπα φορμάκια. Είναι οι «κενές σελίδες» επάνω στις οποίες μπορούν πια να προβάλουν τις φαντασιώσεις τους αυτοί οι σύγχρονοι Τζεπέτο.
Κόντρα στο παραμύθι του Carlo Collodi το τελετουργικό αποκορύφωμα της παράστασης της Alice Laloy συνίσταται στη μετατροπή των παιδιών σε μαριονέτες, μπροστά στα μάτια των θεατών. Η σκηνοθεσία αντιστρέφει το μύθο και ‘κει που ο διάσημος Πινόκιο από μαριονέτα γίνεται παιδί, εδώ τα παιδιά, πάντα ζωντανά και υπέροχα, γίνονται μαριονέτες στον κόσμο των ενηλίκων Τζεπέτο χάνοντας την παιδικότητα, τον αυθορμητισμό, την ζωντάνια και την επαναστατικότητα που φέρνει κάθε τι νέο όταν γεννιέται.
Η παράσταση παίχτηκε έως τις 12 Ιουλίου στο Φεστιβάλ της Αβινιόν και θα μεταφερθέι στο Καλοκαιρινό Φεστιβάλ του Παρισιού από τις 16 έως τις 21 Ιουλίου.
Avec les enfants danseurs du Centre chorégraphique de Strasbourg : Pierre Battaglia, Stefania Gkolapi, Martha Havlicek, Romane Lacroix, Maxime Levytskyy, Rose Maillot, Charlotte Obringer, Nilsu Ozgun, Anaïs Rey-Tregan, Edgar Ruiz Suri, Sarah Steffanus, Nayla Sayde et les élèves de la classe d’art dramatique du Conservatoire de Colmar : Alice Amalbert, Jeanne Bouscarle, Quentin Brucker, Esther Gillet, Léon Leckler, Mathilde Louazel, Antonio Maïka, Jean-Baptiste Mazzucchelli, Louise Miran, Valentina Papic, Nina Roth, Raphaël Willems
et Norah Durieux, Elliott Sauvion Laloy
Conception et mise en scène Alice Laloy
Chorégraphie Cécile Laloy
Scénographie Jane Joyet
Musique Éric Recordier
Costumes Cathy Launois, Oria Steenkiste, Maya-Lune Thieblemont
Accessoires Antonin Bouvret, Benjamin Hautin, Maya-Lune Thieblemont
Conseil contorsion Lucille Chalopin, Lise Pauton
Assistanat à la chorégraphie Claire Hurpeau
Régie générale et lumière Julienne Rochereau
Administration de production et tournée Sotira Dhima
Coordination et logistique Joanna Cochet
Production
Production Compagnie S’Appelle Reviens, Centre chorégraphique de Strasbourg
Coproduction Comédie de Colmar Centre dramatique national Grand Est Alsace, Festival Paris l’Été, Théâtre national populaire de Villeurbanne, Le Manège Scène nationale de Reims, Théâtre jeune public Centre dramatique national Strasbourg Grand Est
Avec l’aide des ateliers de construction du Théâtre national populaire de Villeurbanne pour la construction des établis et du lycée Paul Poiret de Paris (étudiants de Véronique Coquard et Maryse Alexandre) pour la confection des costumes.
La Compagnie S’Appelle Reviens est conventionnée par la Drac Grand Est et la Région Grand Est
