Νίκος Καμτσής, 23 Αυγούστου 2020
To Odeon Theatre Europe δεν αποτέλεσε εξαίρεση.
Έκλεισε βίαια όπως όλα τα θέατρα στην Γαλλία λόγω Covid-19.
Και το μεγάλο θύμα αυτού του ύπουλου ιού ήταν η παράσταση το Ivo¨: “The glass menagerie”, που πρόλαβε να διανύσει μόνο μία εβδομάδα παραστάσεων στην κεντρική σκηνή.
Μιλάμε φυσικά για τον περίφημο Ivo Van Hove, το τρομερό παιδί του Ευρωπαϊκού θεάτρου, και τον «Γυάλινο κόσμο», το κορυφαίο έργο του ποιητή των χαμένων ονείρων, του Tennessee Williams.
Ο διευθυντής του ODEON Stéphane Braunschweig αποφάσισε να το επαναλάβει για να μην χάσει έτσι το Παρισινό κοινό μια τέτοια παράσταση που θα την δει τελικά (Covid επιτρέποντος) από τις 27 Απριλίου έως τις 5 Ιουνίου 2021.
Ο λόγος για να δει κανείς την παράσταση δεν είναι μόνο ο Ivo, o Tennessee Williams η ο σκηνογράφος Jan Versweyveld μόνιμος συνεργάτης του Van Hove από την αρχή της καριέρας του. Είναι και η Isabelle Huppert. Το ιερό τέρας του Γαλλικού θεάτρου και κινηματογράφου παίζει την Αμάντα.
«Η σκηνή είναι η μνήμη» διατείνεται ο σκηνοθέτης και πάνω σ΄ αυτήν την αξία βασίστηκε όλη η παράσταση. Η Αμάντα, ο γιός της Τομ και η ντροπαλή Λάουρα, εσωστρεφής, χωλή σωματικά και ψυχικά, μένουν και στεγάζουν τα όνειρα τους σε ένα μικρό σπίτι. Κάνουν ότι μπορούν να ζήσουν την φτωχή ζωή τους αξιοπρεπώς και να διατηρήσουν τα όνειρα τους. Η Αμάντα ζει στον Αμερικάνικο αριστοκρατικό Νότο του μυαλού της. Ο Τομ θέλει και πιστεύει ότι μια μέρα θα γίνει μεγάλος ποιητής και δραπετεύει με κάθε ευκαιρία για τον ονειρικό κόσμο του κινηματογράφου, τη στιγμή που η Λάουρα δεν τολμάει να βγει στον πραγματικό κόσμο και ζει στον δικό της εύθραυστο κόσμο των γυάλινων παγωμένων μπιμπελό. Όλοι ζουν στην μνήμη και στο όνειρο τους. Αλλά η μνήμη είναι ένα άπιαστο πουλί όπως λέει ο Τομ.
Αυτά τα όνειρα ελπίζουν να τους τα πραγματοποιήσει ο νεαρός κύριος Τζιμ ο’ Κοννορ που η Αμάντα μανιακά θέλει να τον παντρέψει με την Λάουρα.
Πρόκειται φυσικά για ένα αριστούργημα με το οποίο ο Williams ξοφλούσε τους λογαριασμούς του με την μάνα και την άρρωστη αδελφή του, που τελικά λοβοτομήθηκε κατά την τρέχουσα ιατρική συνήθεια της εποχής.
Ο Ivo Van Hove τοποθέτησε την δράση 20 χρόνια αργότερα όπου τα ηλικιωμένα πρόσωπα γερνούν περισσότερο και τα νεαρά χάνουν την νεανικότητα τους. Ο ποιητής Τομ μας μιλάει για την χαμένη του νιότη και συνεχίζει να μοιράζεται με την μητέρα του και την τραυματισμένη Λάουρα ένα μικρό διαμέρισμα. Συνεχίζουν επίσης να ελπίζουν ότι η δραπέτευση θα έρθει στο πρόσωπο κάποιου «ευγενικού νεαρού κυρίου». Φυσικά διαψεύδονται.
Εκείνοι που δεν θα διαψευστούν είναι σίγουρα οι Παριζιάνοι θεατρόφιλοι που θα πάρουν το μετρό για το Porte de Clichy και περπατώντας μια καθόλου ευκαταφρόνητη απόσταση στη rue André Suares θα μπουν στο Ateliers Berthier, την δεύτερη σκηνή του ODEON στο 17 arrondissement.
Εμείς από δω που είμαστε ας απολαύσουμε την παρουσίαση της παράστασης από τον ίδιο τον Van Hove στο video που φιλοξενούμε (από το επίσημο site του ODEON), ας διαβάσουμε όλο το χορταστικό πρόγραμμα του θεάτρου 2020-2021, όπως λεπτομερώς μας το παραθέτει ο Hamlet στη theatre ZONE, και ας μάθουμε για τον σκηνογράφο Jan Versweyveld και τον δικό του minimal ονειρικό σκηνικό κόσμο στη stage design Zone.
Mise en scène: Ivo van Hove
Traduction française Isabelle Famchon
Dramaturgie Koen Tachelet
Scénographie, lumière Jan Versweyveld
Costumes An D’Huys
Son et musique Georges Dhauw
Cast
Isabelle Huppert (Amanda)
Justine Bachelet (Laura)
Cyril Guei (Jim o’ Connor)
Nahuel Pérez Biscayart Βραβείο César 2018 for Best Young Acto (Tom)
Production: Odéon-Théâtre de l’Europe
Συμπαραγωγή με : La Comédie de Clermont-Ferrand scène nationale, Les Théâtres de la Ville de Luxembourg, Thalia Theater – Hambourg, deSingel – Anvers, Barbican – Londres και την δική μας Στέγη Ωνάση.